Wstyd

Porażce często towarzyszą ”negatywne” emocje takie jak: wstyd, poczucie winy czy zażenowanie.  Każdy z nas ich doświadczył. Nie są to miłe uczucia, które chcemy jak najdłużej przeżywać. Nie ma, co ukrywać, że zależy nam by, się ich jak najszybciej pozbyć, nie czuć.

Jednak po coś są. Gdyby potraktować je jako posłańca to, co nam mówią? 

Wstyd to strażnik naszych ideałów, pojawia się wtedy, gdy nie jesteśmy w stanie sprostać osobistym standardom. Poczucie winy pokazuje, że nie dorównaliśmy normom zewnętrznym, prawom innych ludzi.

Wina jest związana z sumieniem. Sumienie umożliwia nam wybrać i korygować życiowy kurs. Dostajemy szansę, by przyjrzeć się temu co robimy, w co wierzymy. Możemy zdecydować co zmieniamy: czy nasze zachowanie, czy nasz system wartości.

Być może nasze standardy są za wysokie, jesteśmy perfekcjonistami. Oczekujemy od siebie za wiele, nie akceptujemy naszych wad. Może potrzebujemy dystansu do siebie i uznania własnej niedoskonałości.

A może trzeba zmienić zachowanie by żyć w zgodzie ze swoimi wartościami, przebaczyć sobie i rozpocząć nową drogę. By tak się stało trzeba się przyznać i wziąć odpowiedzialności za siebie, swoje zachowania. To początek odkrywania prawdziwego siebie.

Źle jest, gdy „zabijamy posłańca”. Jeśli fatalnie sobie radzimy z poczuciem winy, to z całych sił unikamy sygnałów. Przerzucamy winę na innych, zagłuszamy ją. Uciekając przed poczuciem winy możemy wpaść w sidła uzależnień. Wtedy nasza sytuacja jeszcze się pogarsza. Rośnie poczucie winy, choć nie zawsze jesteśmy tego świadomi.

Warto pamiętać, że wina ma za zadanie korygować nasz życiowy kurs, a nie być karą.

Gdy „dopadnie” nas poczucie winy nie opłaca się zatykać z całej siły uszy. Znaczenie korzystniej dla nas jest zadać sobie wtedy pytania i szczerze na nie odpowiedzieć.

Jakie wartości podważa moje poczucie winy? Czy unikam pewnych rzeczy? Co mogę zrobić? Jakie działania naprawcze mogę podjąć?

Znając odpowiedzi możemy pozbyć się fałszywego obrazu samego siebie i odkryć nasze prawdziwe ja.